Alleen voor staan,

Het is zo moeilijk dit gaat niet langer,
De tijd tikt door dat maakt mij banger,
Gevangen in een sleur van verdriet,
Verloren maar niemand die dat ook maar ziet,
Ik dwaal van het leven af opweg naar de dood,
Omdat ik weet dat ik alles al heb verkloot,
Omdat ik ben opgegaan in het verleden,
In alle tijden waar ik voor heb gestreden,
Gevaarlijke boze en angstige ogen kijken mij aan,
Hopend dat ik niet voor altijd weg zou gaan,
Want ze zien het maar willen het niet zien,
Omdat ze weten dat ik dit ook weer niet verdien,
Maar het leiden zou niet stoppen nog in geen jaren,
Het zal mij ook echt niet sparen,
Ik weet dat ik zelf sterk moet blijven en door moet zetten,
Maar hoe doe ik dat als niemand op mij zal letten,
Niemand mij dat duwtje in mijn rug zal geven,
Zodat ik de stap zal zetten met mijn hoofd opgeheven,
Maar nee ze kijken toe van een afstandje en zien hoe het met mij zal begaan,
Niemand die je liefde geeft niemand die aan je zij zal staan,
Nee ik sta er alleen voor ookal ben ik dat wel gewend,
Maar toch doet het je pijn omdat je niet weet wat je kent..

xx