Eenzaam en verward
Vaak voel ik me eenzaam en verward.
maar niemand die dat ziet.
Want ik draag het in mijn hart.
Ik voel me vastgebonden.
ik kan nergens heen.
En als maar doorzetten.
Terwijl ik als maar tranen ween.
Stop laad me vrij.
Laat me mijn eigen weg gaan.
Zonder vast te zitten.
en alleen te staan.
Los van de pijn.
Het echte leven in.
Maar wat heeft je leven als je vastgebonden zit.
Nog voor zin.
maar niemand die dat ziet.
Want ik draag het in mijn hart.
Ik voel me vastgebonden.
ik kan nergens heen.
En als maar doorzetten.
Terwijl ik als maar tranen ween.
Stop laad me vrij.
Laat me mijn eigen weg gaan.
Zonder vast te zitten.
en alleen te staan.
Los van de pijn.
Het echte leven in.
Maar wat heeft je leven als je vastgebonden zit.
Nog voor zin.
Reacties op dit gedicht
| frozen mucho: | Dinsdag, januari 12, 2010 21:27 |
| soms is het leven zeer eenzaam en alleen en geen ene ziel om je heen of waar dan ook toch zal er leven zijn ondanks dat je vergaat van pijn |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, januari 12, 2010 20:48 |
| wat zou voor jou het echte leven zijn, zin geven, waar wil je trouw aan je wezen? hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: X-miracles happen-X | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||