automutilatie
Het ijzer streelt zachtjes mijn huid
Het voelt goed en ook zo fout
Alle pijn van binnen moet eruit
Terug naar het gevoel waar ik van houd
Eerst wat pijn, maar pijn is fijn
Dan wat bloed, maar bloed is goed
Dan een pleister, om alles te helen.
Waarom liet ik dat ijzer
Mijn huid zo zachtjes strelen.
Nooit meer zeg ik, nooit meer
dit was echt de laatste keer
Maar ik weet dat ik lieg
En mezelf steeds bedrieg
Het voelt goed en ook zo fout
Alle pijn van binnen moet eruit
Terug naar het gevoel waar ik van houd
Eerst wat pijn, maar pijn is fijn
Dan wat bloed, maar bloed is goed
Dan een pleister, om alles te helen.
Waarom liet ik dat ijzer
Mijn huid zo zachtjes strelen.
Nooit meer zeg ik, nooit meer
dit was echt de laatste keer
Maar ik weet dat ik lieg
En mezelf steeds bedrieg
Reacties op dit gedicht
| -x-rebecca-x-: | Dinsdag, maart 09, 2010 20:42 |
| wauw echt mooi gedicht en helaas ook herkanbaar maar probeer echt te stoppen. als je de litekens ziet denk je er weer aan en zo blijft het doorgaan. stop! dat is het beste heel veel sterkte! |
|
| Linda16: | Woensdag, januari 13, 2010 21:21 |
| Klinkt herkenbaar, maar je moet stoppen. Je wonden tijd geven om te helen. Dat is de enigste manier dat de wonden aan de binnenkant ook kunnen helen. Littekens zullen altijd blijven maar door erover te praten kun je het misschien wel verwerken wat je dwars zit! Sterkte ermee! Liefs, Linda | |
Over dit gedicht
| Auteur: pipulupi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||