Zoveel veranderingen op hetzelfde moment
Nergens even rust in de tent
Steeds maar weer door gaan
Op m´n kamer even stil staan
Muziek hard aan gezet
Niet op andere gelet
Laat me met rust
Tot mijn vuur is geblust
Door tranen
Die zich een weg naar buiten banen
Maar naar buiten komen ze niet meer
Telkens weer
Blijft het binnen
Tot het mij zal overwinnen
Deur op slot
Zeikende leiding........... opgerot
Laat me alleen
Ik wou dat ik nu even verdween
Verhuizen met de kliniek
Ik meld me ziek
Tegen zoveel chaos kan ik niet op
Evenveel chaos in mijn leven als in mijn kop
Het mes er weer bij gepakt
Diep weg gezakt
Maar terug melden op therapie durf ik niet
Achter die pijn schuilt ook veel verdriet
Verdriet van het verleden
Dat mij belemmert in het heden
De drang om mezelf pijn te doen is groot
Ik steek het mes in m´n brood
Maar in gedachten
Kan ik niet wachten
Tot het mes mijn lichaam aan raakt
En een doolhof van wonden heeft gemaakt