ik tel de uren
vaal werp een volle maan schaduw in kamer
groot, rond staat hij in stille wacht
heeft mij gewekt door toverschemer
en ik lig wakker, luister in de nacht
een engel zingt mij zachte melodieën
takken kraken onder winterlast
en klokslag twaalf slaan reeds de uren
het middernacht houdt alle wijzers vast
verlangde slaap wil mij niet storen
gedachten als de golven op een strand
zij komen, gaan en droomverloren
trek ik met hen door ’t niemandsland.
sunset 14-01-2010
Reacties op dit gedicht
| johandedichter: | Donderdag, januari 14, 2010 15:46 |
| je lijkt wel een meester in poezieen graag gelezen gr johan |
|
| dichterbij: | Donderdag, januari 14, 2010 14:32 |
| schitterend stukje poezie lieve groet |
|
| ela: | Donderdag, januari 14, 2010 12:32 |
| Hoe zacht zou het leven zijn als poezie niet alleen geschreven zou worden. mooi stukje. ela |
|
| karinvangelder: | Donderdag, januari 14, 2010 12:15 |
| prachtig Sunset ! lieve groet, Karin |
|
| isolina: | Donderdag, januari 14, 2010 12:02 |
| heel mooi . knuff maria | |
| Pimmetje: | Donderdag, januari 14, 2010 10:11 |
| Mooi mooi! al vind ik je eerste strofe minder de laatste 2 maken dat weer goed. Groet |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, januari 14, 2010 09:49 |
| grote klasse weer gr.janny |
|
| Big Lady: | Donderdag, januari 14, 2010 09:48 |
| heel erg mooi geschreven knuffels |
|
| Persoon: | Donderdag, januari 14, 2010 09:34 |
| *zucht*... mooi sunset! | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||