Na doorgehakte knopen
na doorgehakte knopen
met hoge bloemen
langs ons pad
vergaten we de tijd
de zon scheen
kleuren in seizoenen
onze hemel waren we te rijk
zo zijn we afgedwaald
en ronden slechts de
lang bekende wegen
het openstaan voor nieuw
en voor elkaar zijn we in
dagelijkse sleur vergeten
de bloemen zijn al uitgebloeid
het pad is niet meer te belopen maar
er gloort nog hoop na doorgehakte knopen
wil melker
15/01/2010
Reacties op dit gedicht
| Hieronymus: | Vrijdag, januari 15, 2010 13:29 |
| Top Wil!! Beste groet Ronny |
|
| eva cassidy: | Vrijdag, januari 15, 2010 11:52 |
| wauw | |
| Stormtrooper: | Vrijdag, januari 15, 2010 11:01 |
| een sprankje hoop is al genoeg om een liefdevolle vuur te doen ontbranden | |
| Big Lady: | Vrijdag, januari 15, 2010 10:36 |
| droef mooi geschreven knuffels |
|
| lexx: | Vrijdag, januari 15, 2010 08:20 |
| mooi :) "laat duizend bloemen bloeien." zei mao. maar ook dat was maar voor bepaalde tijd. soms moet je van het pad af. | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||