Haiti beeft
de dood bekommert zich
in geweeklaag
over stenengruis
van een veloren stad
bevend op haar grondvesten
scheurde de hel open
doemde het immense zwarte gat
van verderf op
huilt Haïti de tragedie
in een tranendal
van menselijk leed
door rampspoed getroffen
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Vrijdag, januari 15, 2010 13:54 |
| Het is (er) verschrikkelijk.. :( Liefs, switi lobi |
|
| Fairouz: | Vrijdag, januari 15, 2010 13:01 |
| Ik sluit me bij de vorige reacties aan ( flauw he ? maar het is gewoon zo ) Liefs, Fairouz |
|
| isolina: | Vrijdag, januari 15, 2010 12:23 |
| heel goed verwoord, tragedie ten top !!!!! maar je inderdaad de natuur kun je nooit tegen houden ,knufff maria | |
| Peter van Tiel: | Vrijdag, januari 15, 2010 11:41 |
| Dit drama prachtig beschreven door jou. Natuurrampen, ze waren er altijd en zullen ook altijd blijven, helaas. Ik wens je al vast een fijn weekend. Liefs, Peter. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dichterbij | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||