De te grote pracht 46
Filoëzie
Uit 'Teruggekeerd'
(doorlopend gedicht)
De tè grote pracht
Want, 'hij' wil de vader zijn, een taak die hem
uiteindelijk wacht, maar die vervroegd moet
worden door ongeduld, elke zoon eigen.
Behalve hij, die zijn vader uitlacht voor de
macht die ook hem was beschoren. Die òòk
hem zou behoren, indien hij had gewacht.
Maar hij wachtte niet, hij ging door op eigen
kracht. De tijd was nog niet gekomen, maar
zijn licht scheen al in volle glorie. Te vroeg,
in tè grote pracht. Het was te laat. Zijn
ongeduld had onherroepelijke schade bereid.
Door zijn gekheid, door zijn hoogmoed. Te laat,
het was te laat.
Zijn, alléén, zijn brokstukken, zouden aan hem
nog laten herinneren, en... zijn kunstmatig licht
later. Zijn valsheid in de geschriften, de
voedingsbodem voor alle geschiften. Zijn leugen,
zijn ontkenning van alles wat waar is. Zijn licht
ontsteken op de wereld, die door zijn dood
gedoofd werd. Deze planeet die duister geworden
was, zou hij opnieuw licht laten geven, dat
scheen tot in het heelal. Krampachtig, zou hij
blijven proberen zijn licht te laten schijnen.
Duizende jaren de wereld op stelten gezet, om
dit flauw schijnsel te laten schijnen. Tot eens, de
ultieme knal weer de ontploffing brengen zal?
Een ogenblik zeer ver zichtbaar? Een ogenblik, al
was het maar een ogenblik, weer een licht
te zijn! Heel even de pijn weg van het eeuwig
geworden verlangen. De wraak genomen, de wraak
die zijn héle zijn beheerste. De bereidheid,
voorgoed dood te zijn. De wraak, de ziekelijke
zucht naar vereffening, wat hij eerst oneffen heeft
gemaakt. Wraak, wraak, zij die verkeerd hebben
gedaan, zuchten naar wraak. Zij, die hun
opgeblazenheid doorprikt zien, nemen wraak op
hen die hun 'plannen' dwarsbomen.
Hij, zag zijn plannen gedwarsboomd door de
wetten, door de vader gemaakt. Hij neemt
wraak, zijn navolgers zullen hetzelfde doen.
Eeuwenlang blijven voortdoen! Onstopbaar.
Enkel door hun eigen zelfvernietiging, die
altijd komt. Altijd!
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Zondag, januari 17, 2010 01:54 |
| Zes2: ... je dat wil stuur ik je ook een kopie van de PM die ik hierover aan Marc verstuurde (zie ook Marc en 88). Summier, want dit alles uitleggen kost een boekwerk, waar ik eerstdaags wil aan beginnen. Sorry, voor de vaagheid! Hartelijk, Jacky |
|
| Jacky Van den Berghe: | Zondag, januari 17, 2010 01:51 |
| Voor meneer zes: Nee, de schrijver heeft de pest niet in geloof, wil het eerder verduidelijken door inderdaad interpretaties, echter zonder iets te willen afdoen of toe te voegen aan ''het boek''. Dit zoon-verhaal zou gaan over de eerste schepping, aldus de theorie. De zoon die het middelpunt was (is), Christus, onze zon. En lucifer die de eerste hoogmoed bracht, en het middelpunt-zijn opeiste en ontplofte (brokstukken tussen Mars en Jupiter-Asteroïden) Indien... |
|
| Jacky Van den Berghe: | Zondag, januari 17, 2010 01:40 |
| 88Twee: ... gestuurd heb, maar ik kan die nu nog niet kopieren! Dus morgen als je me dat toelaat! Excuus gevraagd voor de vaagheid! Spijts de goede opvoeding doet een zoon nog wat hij zelf wil, nietwaar? Heel hartelijk, Jacky |
|
| Jacky Van den Berghe: | Zondag, januari 17, 2010 01:36 |
| Voor 88: Ik geef toe dat dit zeer vaag is gehouden (hier), maar het is op andere plaatsen al meerdere keren aangehaald (natuurlijk je kan niet alles gelezen hebben). En ook dit was vaag omdat dit de stof zou zijn voor een ander boek. Het komt voor in een theorie die ik ontwikkeld heb, vertrekkend van de woorden ''Er moet licht zijn''. Maar dit zou tever strekken om dit in deze beperkte ruimte weer te geven, maar indien je wil stuur ik je de PM die ik aan Marc (Yellow) ... |
|
| Jacky Van den Berghe: | Zondag, januari 17, 2010 01:23 |
| Voor Yellow: Zoals alles wat in de bijbel staat, is ook dit toepasselijk in ons dagelijks leven in de brede zin. De hoogmoed van de zoon, die eigenzinnig zijn eigen wil wil doordrijven, wat nog altijd kenmerkens is. Ik stuurde je en PM die dit alles zeer summier weliswaar verduidelijkt! Hartelijk, Jacky |
|
| Meneer Zes: | Zaterdag, januari 16, 2010 15:40 |
| Dat zat ik ook te denken 88, de zoon valt wel aan te rekenen wat hij deed want ieder heeft zijn eigen verantwoording te nemen. Maar! Men moet groeien tot inzicht, dus in dit ene opzicht valt het de zoon niet te verwijten. Maar mijn onderste opmerking daarmee bedoelde ik tevens dat het mogelijk over God en de heilige zoon gaat. In dat geval was het toch cynisme niet vreemd geweest, want dat zou dan betekenen dat de schrijver de pest in heeft over het geloof. Interpretaties in overvloed, dus! | |
| 88: | Zaterdag, januari 16, 2010 15:17 |
| ik weet niet zeker of ik de vader/zoon relatie goed begrijp in dit schrijven.Wie of wat is de vader, wie of wat is de zoon? Had de vader niet opvoedkundig steviger zijn levenswijsheid aan zijn zoon moeten doceren? Kan je de zoon nu nog aanrekenen dat hij het heft overnam op het punt waar de vader de structuur niet bood? | |
| Meneer Zes: | Zaterdag, januari 16, 2010 14:15 |
| Ja, mooi cynisch dichtwerk hier van de schrijver die het uit zijnwoordenboek schrapte, proficiat! x, 6 |
|
| Yellow: | Zaterdag, januari 16, 2010 04:46 |
| neemt hij wraak? Ja ergens wel, maar het zijn inderdaad de mensen zelf die de wereld om zeep brengen, hopelijk komt er achter die wraak een grote liefde of heb je het hier gewoon over vader en zoon als mens? | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jacky Van den Berghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||