Haiti.
Haiti.
Je durft je ogen nauw’lijks geloven
een horrorfilm lijkt minder wreed
zoals hier mensen zijn bedolven
en niemand die hun aantal weet.
Straten bezaaid met doden, gewonden,
en nergens hulp zoals het lijkt
een temperatuur van 30 graden
overal bloed waar men ook kijkt.
Een kruiwagen verroest en lelijk
daarin ligt een gewonde vrouw.
Een wanhoopsblik tussen het puin in
zij leeft , beklemt in het betonnen grauw.
Een vrouw loopt wat verdwaasd te dwalen
een kindje in haar arm gekneld……
tussen brokken beton en stenen
gesneuveld in ’t bevingsgeweld.
Er is geen water en geen voedsel
gebrek aan wat je maar bedenkt
goederen worden aangevlogen
met dat wat onze wereld schenkt.
Toch is het leed niet te bevatten
“een Amsterdam volkomen plat
ook dat is hier “zelfs nog ondenkbaar.
o God hoe hoog legt U de lat ?
th
Je durft je ogen nauw’lijks geloven
een horrorfilm lijkt minder wreed
zoals hier mensen zijn bedolven
en niemand die hun aantal weet.
Straten bezaaid met doden, gewonden,
en nergens hulp zoals het lijkt
een temperatuur van 30 graden
overal bloed waar men ook kijkt.
Een kruiwagen verroest en lelijk
daarin ligt een gewonde vrouw.
Een wanhoopsblik tussen het puin in
zij leeft , beklemt in het betonnen grauw.
Een vrouw loopt wat verdwaasd te dwalen
een kindje in haar arm gekneld……
tussen brokken beton en stenen
gesneuveld in ’t bevingsgeweld.
Er is geen water en geen voedsel
gebrek aan wat je maar bedenkt
goederen worden aangevlogen
met dat wat onze wereld schenkt.
Toch is het leed niet te bevatten
“een Amsterdam volkomen plat
ook dat is hier “zelfs nog ondenkbaar.
o God hoe hoog legt U de lat ?
th
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Zaterdag, januari 16, 2010 17:54 |
| Teun ik moet huilen als ik die beelden zie, afschuwelijk toch. Ik geloof ook niet dat God dit wil, het is een natuurramp en ik denk dat zelfs God dat niet in de hand heeft. Heel goed verwoord gedicht. ik wens je een aangenaam weekend. Anneke |
|
| isolina: | Zaterdag, januari 16, 2010 11:18 |
| vreselijk he teun , en dat de hulp nier de mensen kan bereiken zag ik ook, ja we leven nu eenmaal op een grote vuurbal, wie weet wat er nog komen gaat , maar daar op haiti is het een grote ramp, knuff maria | |
| Anastacia: | Zaterdag, januari 16, 2010 10:24 |
| het is verschrikkelijk er zijn spullen maar kunne het rampegebied niet bereiken goed geschreven de zelfe beelde heb ik gezien bar en boos heel erg lieve gr.ana | |
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||