stilte voor de storm
Jij probeert te gillen
maar alleen jij hoort jouw geluid
jij voelt jouw lichaam rillen
maar het komt enkel van binnenuit
Jouw woorden verdwijnen
wanneer jij ze uitspreekt
jouw ziel is aan het wegkwijnen
terwijl jouw verstand maar verder preekt
Jouw ogen staren blind
jij lijkt leeg te zijn
mensen verdwalen in jouw labyrint
maar zien nooit jouw echte pijn
Wanneer jij praat
zet jij jouw stekels op
niemand weet hoe het met jou gaat
als jij je steeds verstop
Leer je te ontspannen
en alles te laten gaan
dan pas zal je echt bestaan
Reacties op dit gedicht
| louca: | Dinsdag, september 18, 2012 14:08 |
| mooi geschreven.xxlouca | |
| Nummer 127 : | Woensdag, januari 20, 2010 21:17 |
| boeiend, spelend, tegenstrijdig schrijven :) Bxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ellekva | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||