Fluisterende duisternis.
Mijn leugenslijn; geweven
van droge, harde draden.
Waar het eindigt is een donker gat.
- Ik ben er zo juist ingevallen.
Richtingloze buitelingen,
vallend in de diepte na een tergend hard besef:
Rozen zijn niet altijd rood
en viooltjes echt niet eeuwig
dat hou-van-jou soort blauw.
van droge, harde draden.
Waar het eindigt is een donker gat.
- Ik ben er zo juist ingevallen.
Richtingloze buitelingen,
vallend in de diepte na een tergend hard besef:
Rozen zijn niet altijd rood
en viooltjes echt niet eeuwig
dat hou-van-jou soort blauw.
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Zondag, februari 21, 2010 17:05 |
| mooi... heel knap gedaan! | |
| little fly: | Zondag, januari 17, 2010 18:50 |
| :O vanaf het eerste zin werd ik meegesleept.. snap wel wat je bedoelt.. heel mooi geschreven! Liefs, Linda |
|
| Ylaide: | Zondag, januari 17, 2010 18:46 |
| Mooi gedaan, vooral die binnenrijm/klinkerrijm heeft een mooi effect. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Elymare | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 17 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||