even niets vragen
eventjes niets vragen
eventjes is het stil in mij
ik zit met zovele vragen
waarop ik geen antwoord weet
even voel ik
tranen prikken
even maak ik mij zorgen
om mijn kleinzoontjes
eventjes niets vragen
ik zit hier opgesloten
tussen vier muren
moet alles zeggen
moet alles vragen
geen tijd voor mezelf
gewoonweg
een beetje moe
ondanks medicatie
weinig geslapen
het gaat me even
niet meer af
maar maak je geen zorgen
morgen voel ik me
vast beter
maar vandaag eventjes niets vragen
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Maandag, januari 18, 2010 18:47 |
| kan me dit heel goed voorstellen, ik heb dit zelfde meegemaakt. Gelukkig is alles nu in goede banen geleid! Knuffs, sterkte gewenst |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, januari 18, 2010 16:45 |
| nee zal ik niet doen tot morgen dan maar? |
|
| 88: | Maandag, januari 18, 2010 15:17 |
| oke, maar gaat het morgen weer een beetje met je? | |
Over dit gedicht
| Auteur: _Rieke_ | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||