Fluisteren
Vanuit mijn raam kijk ik uit
op de bomen die mij lokken.
Het is mistig en stil
en de rust doet mij zwijgen.
Langs de paden
en diepe dalen,
vind ik mijn weg
naar het einde.
De bomen herrinneren mij
aan goede tijden.
Stil fluisteren ze
tegen het meisje op het pad.
op de bomen die mij lokken.
Het is mistig en stil
en de rust doet mij zwijgen.
Langs de paden
en diepe dalen,
vind ik mijn weg
naar het einde.
De bomen herrinneren mij
aan goede tijden.
Stil fluisteren ze
tegen het meisje op het pad.
Reacties op dit gedicht
| kimmytje: | Donderdag, oktober 07, 2010 21:14 |
| Heel mooi verwoord! Bedankt voor je reactie op m''n gedicht ''honger''. Liefs kimmy |
|
| switi lobi: | Maandag, januari 18, 2010 19:43 |
| Een beetje dromerig binnen je weemoed. Fijne avond, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tam! | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 18 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||