Ik ben depressief,
Lig uren op mijn bed,
Te moe om ook nog maar iets te doen,
Verwaarloos iedereen,
Mijn vrienden,
Mijn familie,
Mijn ouders,
Gewoon omdat ik zo moe en futloos ben,

Heel de dag zit ik op mijn kamer,
Met de deur op slot,
Wil niemand zien of horen,
Ik wil alleen zijn,

Ik heb nooit honger ookal zegt mij maag van wel,
Ik krijg toch geen hap door mijn keel,
Ik word steeds maar moeier en moeier,

Heb nergens nog zit in,
Niet op plezier te maken,
Niet op te smsen of te msnen,
Gewoon echt nergens,

Het liefs zou ik heel de dag slapen,
Want s’avonds kan ik nooit slapen,
Lig ik steeds te piekeren,
Over van alles en nog wat,

Wil graag huilen maar kan het niet,
Wil graag lachen maak ook dat kan ik niet,
Kan zelfs mijn echte gevoelens niet meer uiten,
Zelfs niet zonder mijn masker op lukt het mij niet,

Vroeger kon ik nog plezier maken maar nu niet meer,
Nu kan ik niks meer zelfs niet huilen,
Nu kan ik alleen maar stil zijn,
En moe zijn,
Dat ik de hele dag zou willen slapen,

Als ik me moe voel ga ik op mijn bed liggen,
En val ik in slaap,
Maar overdag kan ik wel slapen,
Maar ’s avonds kan ik het nooit,


Ik wil hier zo graag uit geraken,
Wil niet meer depressief zijn,
Wil me terug goed in mijn vel voelen,
Wil weer terug de oude zijn,

Maar hoe hard ik ook vecht,
Hoe positief ik ook probeer te zijn,
Hoe lang ik het ook probeer vol te houden,

Het lukt me echt niet,
Voel me percies met de dag slechter en slechter worden,
Inplaats van beter te worden,
Word ik maar slechter,

Ik voel me soms zo slecht,
Dat zelfmoord de enige oplosing is die ik nog heb,
Maar ik ben te laf om het te doen,

Ik wil niemand kwijt geraken,
Niemand verdriet of pijn aandoen,
Ik hou veel te veel van al die mensen om me heen,
Ookal stoot ik ze af,
Ik hou nog steeds van hen,

Wil zo graag beter worden,
Maar ik weet niet hoe.
Ik weet het echt niet.