Zwart en wit,
water en vuur.
Huilen en lachen,
zwijgen en praten.
Langzaam dringt het door,
ik raak je kwijt.
Snel stop ik het weg,
ik wil het niet.
Pogingen om je te helpen,
dagen aan je gedacht.
Nooit gehoopt,
toch gebeurt.
Ik raak je kwijt,
ik herken je niet meer.
Ik ben je kwijt,
wie ben je?
Hopend dat je het leest,
dit is niet de eerste keer.
Smekend om weer jij te worden,
ik mis je zo.
Rare eendjes,
weinig tranen.
Jij was jij,
ik ben ik.
Jij bent niet weg,
de muur is terug.
Een slot om je gevoel,
en ik kan de sleutel niet meer vinden.
Ik wacht op een antwoord,
ik wil dat je dat weet.
Jij en ik,
samen tegen de rest.
Iemand heeft je beschadigd,
maar geef daar niemand anders de schuld van.
Ik wil je helpen,
snap je dat.
Zelfs deze woorden,
omschrijven niet alles.
1 gevoel,
1000 woorden zeggen niks.
Er zit hier iemand op je te wachten,
bel als je me hoort.
Er geeft echt iemand om je,
mail als je dat begrijpt.
Zwart en wit,
Water en vuur.
Jij en ik,
Zwijgen en praten.