Verdriet...
Vandaag heb ik gehuild
Om het verdriet van een ander
Ik heb gesnotterd, gesnuft
Mijn vrienden laten uithuilen
Op mijn schouder
Ik ben de ijskoude buitenlucht ingestapt
In een poging te kalmeren
En heb de kou niet eens gevoeld
Ik voelde alleen die warme tranen
Die over mijn wangen rolden
Ik veegde ze met trillende vingers weg
En trilde zo erg
Dat ik mijn hete thee omgooide
Op mijn handpalm
Die rood opzwol
En waar ik, opnieuw
Niets van voelde
Ik voelde alleen die pijn
Van het weten
Hoeveel verdriet hij nu had.
Om het verdriet van een ander
Ik heb gesnotterd, gesnuft
Mijn vrienden laten uithuilen
Op mijn schouder
Ik ben de ijskoude buitenlucht ingestapt
In een poging te kalmeren
En heb de kou niet eens gevoeld
Ik voelde alleen die warme tranen
Die over mijn wangen rolden
Ik veegde ze met trillende vingers weg
En trilde zo erg
Dat ik mijn hete thee omgooide
Op mijn handpalm
Die rood opzwol
En waar ik, opnieuw
Niets van voelde
Ik voelde alleen die pijn
Van het weten
Hoeveel verdriet hij nu had.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, januari 30, 2010 18:07 |
| huilend laten huilen schouder aan schouder hand in handen genomen armen om al gekomen hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: victoriaBerry | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||