Vrouw met veren
Vreemde hoogmoed ademt uw versteend gezicht;
uw ogen als een vonk, vol ingehouden licht,
uw hoofd rechtop, uw huid zo groen als akkermos.
Je hebt de witte veren om je hoofd gedaan
terwijl kracht en woede altijd in je ogen blijven
staan.
Ik heb je horen zwijgen
toen ik je naam aan Icarus wou rijgen:
uw geliefde gedood door de zon.
Ijsvrouw vol vuur, gevoelloos bijna
want onder de pijn van 't verlies
speelt de waanzin van je dode minnaar nog na.
uw ogen als een vonk, vol ingehouden licht,
uw hoofd rechtop, uw huid zo groen als akkermos.
Je hebt de witte veren om je hoofd gedaan
terwijl kracht en woede altijd in je ogen blijven
staan.
Ik heb je horen zwijgen
toen ik je naam aan Icarus wou rijgen:
uw geliefde gedood door de zon.
Ijsvrouw vol vuur, gevoelloos bijna
want onder de pijn van 't verlies
speelt de waanzin van je dode minnaar nog na.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: CASTELEIN RONNY | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 29 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||