Mijn plekje
Mijn plekje
Terwijl de wereld zijn rondjes draait
en de wind over land en zeeën waait.
De zon en de maan,
beurtelings boven ons staan.
Het drogen van de uien
vaak wordt verstoord door regenbuien.
Of oogsten verzengen door droogte,
bezie ik later dit alles van grote hoogte.
Want heel hoog boven dees aard
heeft men voor mij een plekje bewaard.
een plekje waar niemand anders mag komen
waar ik rustig weg kan dromen.
Dromen over wat ik hier niet vond,
ik maakte het hier veelte bond.
Het is een plekje voor mij alleen.
Dus weten mag het geen.
`t Is niet dat ik reeds naar dat plekje verlang,
de weg er heen, die is nog erg lang.
Veel hobbels moeten nog worden genomen
voor ik naar dat plekje mag komen.
Het geeft wel een gelukkig gevoel,
als je begrijpt wat ik bedoel.
Daarom wil ik het hierbij laten
en niet verder over mijn plekje praten.
DdJ.
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Zaterdag, januari 30, 2010 17:40 |
| geestig. grtjs, |
|
| Stip: | Zaterdag, januari 30, 2010 17:00 |
| mooi geschreven stipje |
|
| ela: | Zaterdag, januari 30, 2010 16:47 |
| Knap rijmgedicht. ela |
|
| Am92: | Zaterdag, januari 30, 2010 15:46 |
| mooi geschreven , | |
| switi lobi: | Zaterdag, januari 30, 2010 15:02 |
| Da''s een tijdje geleden Dolf:) Ik heb je graag gelezen! Fijne middag, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dolf de Jong | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||