Een knoop in mijn maag
Mijn hoofd staat niet stil
Het liefst even geen geklaag
Maar denken aan wat ik wil

De tijd gaat zo snel
Veranderingen blijven komen
Steeds zeg ik weer: ‘vaarwel’
En ik.. ik blijf steeds verder dromen..

Het leven blijkt geen sprookje te zijn
Mijn dromen duren steeds maar even
Was ik nog maar even klein..
Ik krijg steeds meer zin om op te geven..

De dagen worden lang en eenzaam
Verstijft door het verstikkende gevoel
Kijk ik naar buiten door het raam
Denkend aan mijn levensdoel

Wat ik wil, vervaagt steeds meer
Wat ooit kleur was, wordt nu grijs gekleurd
Het blijft misgaan, wat ik ook probeer
Mijn hart steeds meer verscheurt..

~Stefanie~