Ik zie ik zie wat jij niet ziet.
Ik zie ik zie wat jij niet ziet
en het is leeg.
Nee, het is niet mijn kamer,
het is de liefde die ik van je kreeg
Ik voel ik voel wat jij niet voelt
En het doet verdriet.
Nee, het zijn niet de onvoldoendes op mijn rapport,
Het is de pijn die jij me gaf toen je mij verliet.
Ik hoor ik hoor wat jij niet hoort.
En het doet pijn
Nee, het is niet het geschreeuw van de mentor,
Het zijn de woorden die je mij vertelde bij de fontein
en het is leeg.
Nee, het is niet mijn kamer,
het is de liefde die ik van je kreeg
Ik voel ik voel wat jij niet voelt
En het doet verdriet.
Nee, het zijn niet de onvoldoendes op mijn rapport,
Het is de pijn die jij me gaf toen je mij verliet.
Ik hoor ik hoor wat jij niet hoort.
En het doet pijn
Nee, het is niet het geschreeuw van de mentor,
Het zijn de woorden die je mij vertelde bij de fontein
Reacties op dit gedicht
| trucker klaas: | Zondag, januari 31, 2010 18:37 |
| een zware leerschool :( succes ,klaas |
|
| kerima ellouise: | Zondag, januari 31, 2010 18:19 |
| ondanks de pijn zet je het mooi neer liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Danielle Stokhof | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 31 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||