Hoe kan ik nu doen,
waarin ik zelf niet eens geloofde.
Hoe kan ik nu zijn,
waarin ik niet dacht dat het bestond.
Liefde was de afgrond.
De diepste hel.
Dat mensen lokte, volledig opslokte
en dan uitspuwt in de goot.
Hoe kan ik nu als ik in zijn armen ligt
denken aan eeuwig geluk,
voor altijd bij elkaar?
Zei ik niet ooit : Alles gaat stuk!
Misschien ben ik nu toch
in liefdes val gelopen,
Met open ogen
recht op de afgrond af.
Maar wat, als ik het mis had.
Als het er toch is
en altijd al is geweest.
Echte liefde.
Wat als ik het nu dan
eindelijk beleef?