Het schilderij
Het schilderij
Lamplicht verdwijnend in de duisternis
alsof het een weerspiegeling is
van haar herinneringen,
die zij naar het duister wil dwingen.
In het duister van haar brein
zodat ze voor eeuwig opgeborgen zijn,
de herinneringen die haar zo kwellen
die haar dag en nacht zouden vergezellen,
waarvan zij zich niet los kan maken
zodat zij kan ontwaken
voor een nieuw begin.
Heeft het leven nog wel zin?
Besluiteloos zit zij daar.
Het kopje in haar hand
is nog gevuld tot aan de rand.
Zij kijkt er enkel naar.
In trance ziet zij een visioenenflard
opdoemen uit het koffiezwart:
haar man, haar zus,
in haar bed; verstrengeld in een kus.
Dd J.
Reacties op dit gedicht
| francoise maltete: | Zondag, januari 31, 2010 23:06 |
| ach jezus: ik zei k*t.. nou nou. | |
| francoise maltete: | Zondag, januari 31, 2010 23:05 |
| mocht je willen.. wat een kutschilderij zeg (ik houd er sowieso niet van: de schilderkunst doet mij niets: dus) ik lig heerlijk in mn warme kuiltje.. ssshhhttttt.. en slaap als een prinses. jammer voor je joh!! zzzzzzzzzzzzz. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Dolf de Jong | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 31 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||