Medelijden wil ik niet
Moeheid is wat men van buiten ziet
Onder die laag van vermoeidheid
Schuilt een heleboel warrigheid
Het is weer eens een warboel daar in mn hoofd
Dat alles versterkt, verzwakt en verdooft
Van het ene gevoel naar het andere gaan
Mn hoofd is weer een achtbaan
Niet wetend waar die stoppen zal
Op een hoge berg of in het dal
Ergens daar ligt een antwoord
Voor ieder gevoel, elk soort
En voor sommige dingen zijn er geen
Gaat het lekker stap je eroverheen
Gaat het minder blokkeerd het als een rotsblok
Gevoel is nu met geen woord uit te drukken
Laat staan met de tijden van de klok
Ieder mens heeft zo zijn nukken
Deze van mij, zijn met geen rug te tillen
Ik zoek een oplossing om dit probleem te stillen
Rust en kalmte, minder zorgen, duidelijkheid
Meer mezelf, meer terug naar ik, de vrijheid
Niet om egoistisch te worden, maar het wezen wat ik ben
Wie ik ben, waar ik voor sta, mijn leven...