Wegen...
Wegen…
Vervelende herkenningspunten in mijn hoofd.
Mijn zicht werd er door benomen.
Het waren niet mijn dwaasheden,
maar deze ogen keken er naar,
slecht gekozen woorden zomaar na het ontwaken.
Een boze blik,
het eindeloos gejank en flauwe zever.
Waar de stem een krachtig wapen leek
klonk het gehuil nog luider
en dan voelde het net aan als een psychose
onder invloed, dat wel, dat zeker
want eenmaal gewekt was ik wakker
en toch bleef ik liever liggen!!
Het bleek voor mij te vermoeiend
om de puberale schijn op te houden,
daarbij, het was het allemaal niet waard,
eerst mezelf moeten overwinnen
om daarna nieuwe wegen te bewandelen…
esteban 2 Februari 2010
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Dinsdag, februari 02, 2010 21:00 |
| ja je bewandeld zowat wegen in het leven en toch krijg je maar één reis ticket op je aardse tour mooie beschrijving Esteban zal je sff es seinen liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 02 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||