Op de horizon van haar buik
...
Slapend op jouw buik
met mijn hoofd
droom ik over zee
en deining
Je ademen voert mij
als wind in zeilen
de diepte
en de verte in
Je maag ronkt
als roer over golven
beukt mij bakboord
dan weer stuurboord
Varend op jouw bloed
voel ik de stroom
mij meeslepen
voorbij het avond uur
De nacht met haar sterren-
baard, ligt als wang
op een buik bolle oceaan
en in haar navel
heb ik mijn rust gevonden
F.
Slapend op jouw buik
met mijn hoofd
droom ik over zee
en deining
Je ademen voert mij
als wind in zeilen
de diepte
en de verte in
Je maag ronkt
als roer over golven
beukt mij bakboord
dan weer stuurboord
Varend op jouw bloed
voel ik de stroom
mij meeslepen
voorbij het avond uur
De nacht met haar sterren-
baard, ligt als wang
op een buik bolle oceaan
en in haar navel
heb ik mijn rust gevonden
F.
Reacties op dit gedicht
| milamber: | Donderdag, februari 04, 2010 00:19 |
| Toch nog even een iets langere reactie. Ik ben normaal een fel tegenstander van het onnodig afbreken van zinnen, toch heb je het netjes gedaan hier. Alleen de zin "mij meeslepen" staat er niet lekker tussen. | |
| milamber: | Donderdag, februari 04, 2010 00:16 |
| :) | |
| Quicksilver: | Woensdag, februari 03, 2010 18:29 |
| geweldig mooi geschreven liefs,dicky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||