naamloos het bos verlaten
als je mijn nacht kunt lezen
krijg je begrip voor mijn bestaan
zie ik een gestalte verwerkt met marmer
spreekt mijn stem liefelijke woordjes tegen jou
die door de liefde
melodieuzer wordt gemaakt
dan worden de woorden
onverschilliger tegenover elkaar
en is de bron
waar onze glimlach weer in opwelt
kerven we onze namen
in een boomstam
dan kan ik
de vreugde nog beter bevatten
wordt het hout
door anderen mensen uitgehold
zodat we naamloos
het bos verlaten
johan hijzelaar
Reacties op dit gedicht
| Wieca: | Vrijdag, juli 02, 2010 11:37 |
| Super schrijven. Heb er een paar van je gelezen. Prachtig | |
| M-Rose: | Donderdag, februari 04, 2010 20:34 |
| ja zo is het erg mooi weer | |
| Quicksilver: | Donderdag, februari 04, 2010 14:51 |
| Supermooi beeldend verwoord Johan! liefs,dicky |
|
| 88: | Donderdag, februari 04, 2010 08:37 |
| ahh, ik geloof mijn ogen niet, wat mooi johan, complimenten! graag gelezen,88 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: johandedichter | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||