de lach en het masker
een lach
een vrolijk en spontaan gezicht
voor de een is het oprecht
bij de ander een masker
en niemand die de pijn erachter ziet
met al die maskers in de kast
geen mens die je echt kent
getekend door het leven
je kent het klappen van de zweep
de vraag komt dagelijks naar boven
of ik dit overleef
vertrouwen, het zal ooit beter gaan
dat houd me op de been
tot de tijd dat dat gebeurd
voel ik me onbegrepen en alleen
een vrolijk en spontaan gezicht
voor de een is het oprecht
bij de ander een masker
en niemand die de pijn erachter ziet
met al die maskers in de kast
geen mens die je echt kent
getekend door het leven
je kent het klappen van de zweep
de vraag komt dagelijks naar boven
of ik dit overleef
vertrouwen, het zal ooit beter gaan
dat houd me op de been
tot de tijd dat dat gebeurd
voel ik me onbegrepen en alleen
Reacties op dit gedicht
| Indy Toma: | Donderdag, februari 04, 2010 18:26 |
| Probeer het masker te laten zakken, heel langzaam en wacht af. Misschien is er iemand die je begrijpt, als je heet toelaat. | |
Over dit gedicht
| Auteur: shedevilsuZy | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||