licht ontvlambaar
ik zie een man
zich scheren in de spiegel
ik vroeg me af
wie het zou zijn
toen jij vroeg
wil je thee of koffie
wist ik dat ik die jongen was
mijn schaduw van jou
was licht ontvlambaar
voor ik het wist
stond heel mijn lichaam
in lichterlaaie
wat door jouw handen
werd geblust met liefde
had ik geen tijd meer
om jou hartelijk te bedanken
omdat de deur al in het slot was gevallen
tot aan die tijd
bleef ik nederig tegenover jou
vroeg ik mezelf telkens af
welk gevoel
dit had veroorzaakt
johan hijzelaar
Reacties op dit gedicht
| Beautiful ~ Princess: | Zaterdag, februari 06, 2010 20:09 |
| mooi | |
| M-Rose: | Vrijdag, februari 05, 2010 20:57 |
| erg mooi om lezen | |
| Marousia: | Vrijdag, februari 05, 2010 20:28 |
| Heel erg mooi emotioneel schrijven weer van jou. liefs van Marousia | |
| lm simone: | Vrijdag, februari 05, 2010 13:52 |
| knap | |
| Elinora: | Vrijdag, februari 05, 2010 13:25 |
| Mooie woorden en emotievol geschreven.. Fijn weekend Johan! |
|
| loes schaap: | Vrijdag, februari 05, 2010 12:53 |
| mooi beschreven! gr. loes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: johandedichter | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||