de grens
Ik weet niet wat het is.
Er iw iets met me mis.
Ik leefde alleen en had niemand om me heen.
Ik was alleen, uren en dagen lang.
Altijd was ik bang.
Tot dat jij kwam,
en weg was alle pijn.
Ik weet nog altijd niet hoe het zo kon zijn.
Want ik had me zelf altijd beloofd,
dat mijn kaars van alleen zijn nooit dooft.
Maar toen ik je zag met die wonder mooie lach,
smolt ik als sneeuw voor de zon.
Toch nog een grens die ik met liefde overwon.
Er iw iets met me mis.
Ik leefde alleen en had niemand om me heen.
Ik was alleen, uren en dagen lang.
Altijd was ik bang.
Tot dat jij kwam,
en weg was alle pijn.
Ik weet nog altijd niet hoe het zo kon zijn.
Want ik had me zelf altijd beloofd,
dat mijn kaars van alleen zijn nooit dooft.
Maar toen ik je zag met die wonder mooie lach,
smolt ik als sneeuw voor de zon.
Toch nog een grens die ik met liefde overwon.
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Vrijdag, februari 05, 2010 23:07 |
| geniet er maar van van je nieuwe look en van het gezelschap graag gelezen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: new_me | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||