Je woorden herinner ik me
zoals ze waren
'Je weet waar ik zal zijn, is er eens iets'
Waar blijf je nou
blijf ik me vragen
Maar een antwoord komt er niet
Ik loop door de straten
waar de ramen staren
de mensen bedriegen -ik ken ze niet-
Ik lees slechts de woorden
die de huizen vertalen
Ze vertellen jouw verhaal
maar kennen het niet
Ik loop rond
zoals verdwaald
Vraag me af waar de mensen wonen
Nu de huizen slechts nog
hun leegte tonen
Wacht op een teken
bestemming behaald
De straatnamen hebben geen betekenis meer
Ik roep je naam
een duizend keer
De koppige stenen vertrekken geen spier
Ik voel je adem
maar je bent niet hier
Sla ik mijn ogen op naar de hemel
de donkergrijze blauwe lucht
Hoor ik enkel nog haar zucht
Nu weet ik
ik heb je gevonden
Maar nooit vind jij je weg terug
| life is a gift: | Zaterdag, februari 06, 2010 13:12 |
| ontzettend mooi! |
|
| geronnimo: | Zaterdag, februari 06, 2010 12:26 |
| echt mooi schrijven dit | |
| loes schaap: | Zaterdag, februari 06, 2010 09:12 |
| Dit is een prachtig gedicht. Zonder te veel moeilijke woorden vloeiend leesbaar, goed begin tot aan het einde. Klaar voor in een bundel! fijn weekend loes schaap |
|
| Dirk Hermans: | Zaterdag, februari 06, 2010 08:05 |
| zeer bijzonder weergeven | |
| Auteur: -MoonFlower- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||