Dronkemansgezang...
Dronkemansgezang…
alsof ik stuiter tegen een plafond
van verwarring
luistert een driekoppig meisjeskoor
mijn aanwezigheid op
bezingen de obsessie
van de gedachten die mij achtervolgen
en willen iedereen vermoorden die achter mij gaan staan
voorlopig laat ik ze zingen, maar
elke dag wil ik wel een nieuw verhaal schrijven
ware het niet dat mijn woorden
telkens sterven met een stille zucht
alvorens ik ze aan het papier kan toevertrouwen
zittend in het donker
kan ik nauwelijks mijn verslaving zien
maar op de tast
vinden vingers toch hun doel
we zullen nooit hun gezang overleven
de wijn voelt zo zacht aan
alsof vroeger hier nooit is weggegaan
geen kater zal ik overhouden aan deze herinnering
hier eindigt het zoals het begon
in een ontzagwekkend delirium…
esteban 6 Februari 2010
Reacties op dit gedicht
| Dikkie Dicht: | Maandag, februari 08, 2010 15:38 |
| Prachtig, Esteban... Bedankt nog voor je reactie | |
| M-Rose: | Zaterdag, februari 06, 2010 20:36 |
| ja de wijn vloeit altijd zacht binnen de kater komt later naar buiten kijken mooi Esteban en liefs van mij |
|
| Stip: | Zaterdag, februari 06, 2010 18:17 |
| Prachtig geschreven... stipje |
|
| ninodepino: | Zaterdag, februari 06, 2010 16:38 |
| geschetsT | |
| ninodepino: | Zaterdag, februari 06, 2010 16:38 |
| kraakhelder de situatie geschets zonder sentiment dat vind ik knap gezien de inhoud, graag gelezen, het geeft/heeft iets! grtjs, |
|
| kaatje krimpkous: | Zaterdag, februari 06, 2010 16:35 |
| je bedenkt goeie zinnen, maar het is niet doorleeft genoeg: als ik zo vrij mag zijn. | |
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||