Nooit meer zul je zijn.
Als het weer zo is
Zal ik het me precies herinneren
Maar zo zal het nimmer zijn
En toch vergeet ik niet
Ik koester je leven met mij, ook al bestaat dat niet meer
Zoals je stem nooit meer zal klinken
Mijn verleden met jou zal nooit vergaan
Ik beloof je, je leeft voort
Omdat ik me je voor altijd herinner
Nooit laat ik je los, je blijft bij mij
Je bent een deel van me,
Alles wat ik leefde
was jij.
Reacties op dit gedicht
| Roo$je: | Dinsdag, februari 23, 2010 11:33 |
| Mooi en een herinngering verdwijnt nooit... Liefs, Kus |
|
| karinvangelder: | Zondag, februari 07, 2010 16:57 |
| forever duurt voort Elieve lieve groet x Karin |
|
| Wortelbrood: | Zondag, februari 07, 2010 15:06 |
| Prach-tig... Hier heb ik weinig woorden voor. | |
| isolina: | Zondag, februari 07, 2010 14:50 |
| zo liefdevol , sterkte, en voor altijd in je hart he dat is belangrijk , knuf maria | |
| switi lobi: | Zondag, februari 07, 2010 14:47 |
| Mooi zacht.. Liefs en: sterkte! switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stella Complete | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 07 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||