De ontvallen dichter
nog eenmaal
dwarrelen geletterde vlokken
gelijk uitgepluisde witte watten
langs schouders en
dunne vaalbleke lokken
bedekken mede
als een hemelse manteling
de lange zwarte jas
met opgestikte zakken
ik draag een harnas;
een omhulling over
stilzwijgen getrokken
in gedachten,
ontdaan van dynamiek
en gevoelens aan
ijspegels vastgevroren,
staar ik in de diepte
daar en onbereikbaar
ben ik mijzelf,
mijn dichter verloren
dwarrelen geletterde vlokken
gelijk uitgepluisde witte watten
langs schouders en
dunne vaalbleke lokken
bedekken mede
als een hemelse manteling
de lange zwarte jas
met opgestikte zakken
ik draag een harnas;
een omhulling over
stilzwijgen getrokken
in gedachten,
ontdaan van dynamiek
en gevoelens aan
ijspegels vastgevroren,
staar ik in de diepte
daar en onbereikbaar
ben ik mijzelf,
mijn dichter verloren
Reacties op dit gedicht
| Marousia: | Woensdag, februari 10, 2010 21:15 |
| Ik hoop dat je snel weer de oude mag worden, je schrijven zouden wij hier node missen. Liefs van Marousia xx | |
| switi lobi: | Woensdag, februari 10, 2010 18:17 |
| Ik hoop dat je jezelf terug mag vinden Hans.. er is veel dat waardevol is. Liefs, switi lobi |
|
| Indy Toma: | Woensdag, februari 10, 2010 17:25 |
| Een tijdelijk verlies, mag ik hopen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: julius dreyfsandt zu schlamm |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||