Ze vertrok
Ze vertrok en de kamer nam
zij met zich mee
Een leegte achterlatend,
niet te beschrijven
Op handen en knieën raapte
ik de wereld bij elkaar
Nooit gedacht dat ze kapot
kon, laat staan zou blijven
Ze nam mijn dromen en mijn
zorgen
Voor altijd met zich mee, al
wist ze niet
van het verdriet, de pijn
die erbij hoorde
Toen zij mij zo achterliet
Ik sneed me aan de scherven
in mijn handen
De littekens herinneren me
nu nog aan jou
Nooit gedacht dat het ooit
kapot kon
Nooit geweten dat jij het
anders wou
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: -MoonFlower- | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||