Ik ben nog steeds op zoek.
Ik weet niet waar naar,
maar het houdt me bezig,
als een oneindig boek.
Hoe lang moet ik doorgaan?
Moet ik überhaupt zoeken?
Zal ik niet gewoon wachten,
en nog een traan laten gaan.
Zal het gewoon een woordje zijn,
dat mensen verzinnen.
Zodat men het kan beschrijven,
wat voelt als geen pijn.
Geluk is het woordje,
zelf nog nooit gevoeld.
Niet wetend wat het met me doet,
maar ik denk aan een poortje.
Een soort deurtje,
dat brengt je naar verlossing.
een hoop licht en vrijheid,
alles in een mooi kleurtje.
Geen angsten en verdriet
elke dag een lach.
Zonneschijn en hoop.
Bij iedereen een favoriet.
Ooit hoop ik het ook te vinden,
wat zou dat mooi zijn!
Maar voor nu,
is het nog angst dat mij doet verblinden.