Valentijn
Voor jou
ben ik de rots,
die je golven breekt
vooraleer ze aan land komen.
Ik trotseer je stormen,
om te leren hoe
wind en water voelt.
Voor jou
ben ik de fundering
waarop jij kon bouwen,
de schouder waarop jij
mag thuiskomen.
Als een stengel,
draag ik jouw bloem,
hou ik je vast
in weer en wind.
Zelfs wanneer
je blaren verdorren.
in zwijgende stilte.
Je woont in mijn hart,
betaalt géén huur,
maar elke tel dat,
mijn hartje slaat
is een beetje
Valentijn
Over dit gedicht
| Auteur: Obi Wann | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||