School,
één van die dingen weer,
de klokt tikt maar t gaat allemaal zo langzaam,
en altijd is er die ongezellige sfeer,
nog even volhouden tot de examens en dan nog 4 jaar,
daar zit je echt op te wachten,
en t blijft zwaar.
Het is iets dat iedereen meemaakt,
maar t grootste deel van je leven zit je op school,
een beetje uit t raam staren,
verlangen naar die ene,
en dat allemaal met verschillende gevaren;
zit er ineens een docent op je te jennen, moet je dinsdags nakomen..
Echt typisch dat ze me dwarsbomen.

Ik schrijf dit gedicht voor m'n leesverslag omdat t moest,
eindelijk iets wat ik een beetje kan.
maarja en dan?
Zal m'n docent dit lezen?
Moet ik daarvoor vrezen?
Don't think so, schijt aan jullie docenten.
Jullie zitten al zo lang in de weg en t gaat maar door,
en er zijn ook wel aardige docenten hoor.

M'n nederlands leraar meneer Van Dijk,
met hem heb ik dus nooit gezeik.
Mevrouw Lammers van biologie,
een aardige vrouwe met een Audi A4.
Meneer gerrits, Natuurlijk, m'n eigen oom,
alleen leren met hem om me heen gaat hartstikke sloom.
M'n oude techniek leraar Hekkema,
bij hem was t nooit zwaar en we haalden t wel maarja.

T is maar een handje vol personen,
en ik betwijfel als u dit leest,
of u gelooft dat ik VinceL ben,
voor mij blijft dichten echt een feest meneer.
Het is geheim want 't is lullig wat ik allemaal opschrijf,
niemand hoeft t te weten dat ik zo uitschijn.
Maar school, blijft voor mij een hel
en ik weet wel zeker, dat gelooft u wel.

-Eddy VinceL Gerrits-
voor t befaamde lees dosier
de mindere werken...