morgen is geen morgen meer
zit ik op een trap van een tempel
schittert jouw lichaam in de blinkende tegels
onze vriendschap krijgt dan weer vleugels
omdat de geesten over je waken
maar soms voel ik je nog langs me staan
daar word ik zo gelukkig van
mijn ogen zoeken de jouwe
inmiddels kan dit gevoel niet meer stuk
ga ik weer door de poort naar buiten
plots gebeurd er iets onverwachts
jouw ziel verschijnt
aan de hemel
zo neem ik weer afscheid
van jou
vaarwel Edith
liefs
johan hijzelaar
Over dit gedicht
| Auteur: johandedichter | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||