Dwalend in dromen
Als in dromen
bewandel ik het pad
des levens
in een roes gewikkeld
wacht ik op de noordewind
mij meedraagt als kind
Groene bomen
buigen hun houten armen
sluiten mij in
blijf ik hopen op het verleden
in de toekomst
een nieuw begin
Witte wolken
probeer ze te vangen
op mijn hoofd neer te leggen
zodat ik rust kan vinden
maar het is mijn hart
al is het fictie
zal eeuwig blijven kloppen
voor hen die ik in bloed
beminde
Dit gedicht gaat over iemand die geleefd heeft, en dwaald over de aarde:)
Veel liefs