vader
Vaders hand
stuurt nog
mijn schouder;
gedreven door zijn
armslag
van eeuwig schrijden
plukt elke stap
een bloemenspoor
waar vroeger rotsen
waren.
Zijn huis
is in de tijd
geplant
de deuren gaan
naar vroeger open.
stuurt nog
mijn schouder;
gedreven door zijn
armslag
van eeuwig schrijden
plukt elke stap
een bloemenspoor
waar vroeger rotsen
waren.
Zijn huis
is in de tijd
geplant
de deuren gaan
naar vroeger open.
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Zondag, februari 21, 2010 15:17 |
| Mooi hoor lieve groet, Hilly |
|
| Indy Toma: | Donderdag, februari 18, 2010 20:35 |
| Heel mooi als je er een geluksgevoel bij houdt. | |
| Quicksilver: | Donderdag, februari 18, 2010 15:59 |
| ontroerend gedicht willy liefs,dicky |
|
| Fairouz: | Donderdag, februari 18, 2010 14:37 |
| Petje af, schitterend ! heel graag komen lezen. Lieve groet, Fairouz |
|
| isolina: | Donderdag, februari 18, 2010 10:27 |
| ook bij mij een traan , ontroerend , knufff maria | |
| switi lobi: | Donderdag, februari 18, 2010 08:32 |
| Willy, ontroering, ook hier.. dit is echt een juweel! | |
| windwhisper: | Donderdag, februari 18, 2010 08:02 |
| wohh dit is zo prachtig dat er een traan opwelt in mijn ogen lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: willy peeters | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 18 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||