Niet meer
Niet meer
Je doet wel sympathiek
Je doet wel aardig
Maar van dat lachje word ik ziek
Je geeft me het gevoel onwaardig
Te zijn
Wat ik niet ben
En dat doet pijn
Want ik dacht dat ik je ken
Maar blijkbaar dus niet
Je blijft tegen me liegen
Dat doet me steeds weer verdriet
Je blijft me maar bedriegen
Alsof niemand dat ziet
Ik hoopte dat je dat masker eens afdeed
Maar misschien hoopte ik teveel
Ik hoopte dat het je speet
Dan waren mijn wonden nu weer heel
Maar zo is het niet gegaan
Want nu zit ik hier weer
Met tranen, die ik maar laat gaan
Het is de zoveelste keer
Maar nu kan ik het niet meer aan
Ik wil dit niet meer
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Donderdag, februari 18, 2010 15:29 |
| dat leest droevig lieve meis! net zoals de reacties die hier onder staan, daar ben ik het helemaal mee eens. dat geeft je gevoel weer een beste dreun liefs,knuffs dicky |
|
| llooeess: | Donderdag, februari 18, 2010 09:22 |
| kan je ooit zeggen dat je iemand helemaal kent? ken je iemand door en door kan je niet teleurgesteld worden denk ik. goed geschreven grtz |
|
| switi lobi: | Donderdag, februari 18, 2010 09:10 |
| Een bittere kennismaking met iemand die je denkt te kennen.. wrang. Een mooie dag, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sharon A. Hart | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 18 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||