Maskerade
We liepen gearmd door de regen
Het was de laatste keer voor ons
Geen zuidwester plu of capuchon
Druppen van leven als in ‘n spons
De maan wit de wind wat lauw
We waren niet alleen op straat
Je hand raakte mijn natte mouw
Een mooie klok zei hardop ‘laat’
We staarden op naar de hemel
Of toch waar hij moest zijn
Wolken ontnamen ons het zicht
Brachten ons kort uit evenwicht
Maar het keerde weer.......
Goed is het om zo tegen ‘t eind
Vrede te hebben vrede te maken
Maar die pijn van het afscheid
Drupt steeds door het masker heen
Het was de laatste keer voor ons
Geen zuidwester plu of capuchon
Druppen van leven als in ‘n spons
De maan wit de wind wat lauw
We waren niet alleen op straat
Je hand raakte mijn natte mouw
Een mooie klok zei hardop ‘laat’
We staarden op naar de hemel
Of toch waar hij moest zijn
Wolken ontnamen ons het zicht
Brachten ons kort uit evenwicht
Maar het keerde weer.......
Goed is het om zo tegen ‘t eind
Vrede te hebben vrede te maken
Maar die pijn van het afscheid
Drupt steeds door het masker heen
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Donderdag, februari 18, 2010 09:09 |
| Tranen laten zich geen andere weg wijzen.. hoe mooi dit. Fijne dag, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rick Ritterbeeks | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 18 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||