Mam?
Waar zijn jouw armen?
Waar blijft je stem?
Hoe kan je me horen,
Zo zonder oren?
Ik ben verloren, mam..
Maar jij bent verdwenen..
En zo zonder jou,
Voel ik me alleen..
Maar je bent nog hier,
Terwijl je bent verdwenen..
Mam, waarom ben je verandert?
Waarom wordt je anders?
Of verander ik alleen maar?
Waar blijft je stem?
Hoe kan je me horen,
Zo zonder oren?
Ik ben verloren, mam..
Maar jij bent verdwenen..
En zo zonder jou,
Voel ik me alleen..
Maar je bent nog hier,
Terwijl je bent verdwenen..
Mam, waarom ben je verandert?
Waarom wordt je anders?
Of verander ik alleen maar?
Reacties op dit gedicht
| SFelice: | Dinsdag, mei 11, 2010 23:20 |
| Een herkenbaar gevoel, maar zo goed en mooi onder woorden gebracht. | |
| Rani: | Donderdag, februari 18, 2010 18:00 |
| Uit elkaar aan het groeien..heb je dit al besproken met jouw moeder? Je lijkt veel van haar te houden! Mooi doch pijnlijk gedicht! | |
| *Emms*: | Donderdag, februari 18, 2010 17:50 |
| Jullie veranderen samen.. mooi omschreven! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Wicked Rose | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 18 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||