Sadhana
Sadhana
Ik draag het kruis van heel de
wereld op mijn schouders.
Ik hijg en kreun en zucht
en ween en bloed en val...
Maar tóch draag ik het kruis
van heel de wereld op mijn schouders!
Ik zál het dragen,
ja, ik zál...
En hoog en rijzig blijf Ik
overeind
en recht geheven,
terwijl mijn knoken
sidderen en beven
en kreunend jammeren
onder ‘t juk...
Maar Ik blijf overeind
en hóóg verheven,
terwijl mijn ego
- struikelend -
sterft in zijn val.
Ik draag het kruis van heel de
wereld op mijn schouders.
Ik hijg en kreun en zucht
en ween en bloed en val...
Maar tóch draag ik het kruis
van heel de wereld op mijn schouders!
Ik zál het dragen,
ja, ik zál...
En hoog en rijzig blijf Ik
overeind
en recht geheven,
terwijl mijn knoken
sidderen en beven
en kreunend jammeren
onder ‘t juk...
Maar Ik blijf overeind
en hóóg verheven,
terwijl mijn ego
- struikelend -
sterft in zijn val.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, april 23, 2002 21:16 |
| Een mooie tekst om in gedachten te houden, ter bemoediging, want ik ben al een keer of drie gevallen, groetje, Hans |
|
| charly: | Dinsdag, april 23, 2002 16:42 |
| prachtig wederom... ...laat ieder zijn eigen kruis dragen, en steek je ego weer in je zak |
|
| free: | Dinsdag, april 23, 2002 16:07 |
| héél mooi....hoewel míjn ego protesteert liefs free |
|
| Hanneke Eirinn: | Dinsdag, april 23, 2002 14:14 |
| LOL :) zo gaat dat met ego's';) | |
| pramodah: | Dinsdag, april 23, 2002 13:30 |
| prachtig....ik zie het weer voor mij gebeuren............. pramodah |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Babaji | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 23 april 2002 | ||
| Thema's: | ||