Eindbestemming
De deur schuift
Zachtjes
Voor ons open
En laat ons welkom
Door
Ik trek je
Mee naar binnen
Ik lig
Ruim een meter voor
Ik weet dat ik gehaast ben
Maar jij....
Jij helemaal niet
Je vertraagt steeds
Je pas
Terwijl het buiten giet
Ook net in de wagen....
Je sloeg....
Mijn Tom zo van het raam
Terwijl hij ons de weg wees
Naar je huis.....
.....je nieuwe thuis.
Zachtjes
Voor ons open
En laat ons welkom
Door
Ik trek je
Mee naar binnen
Ik lig
Ruim een meter voor
Ik weet dat ik gehaast ben
Maar jij....
Jij helemaal niet
Je vertraagt steeds
Je pas
Terwijl het buiten giet
Ook net in de wagen....
Je sloeg....
Mijn Tom zo van het raam
Terwijl hij ons de weg wees
Naar je huis.....
.....je nieuwe thuis.
Reacties op dit gedicht
| Rick Ritterbeeks: | Vrijdag, februari 19, 2010 14:29 |
| Bedankt voor julie tranen en gevoel. Groetjes, Rick |
|
| Quicksilver: | Vrijdag, februari 19, 2010 14:22 |
| oef diep gevoelig gedicht! liefs,dicky |
|
| windwhisper: | Vrijdag, februari 19, 2010 07:53 |
| het lijkt me niet echt een thuiskomst liefs Cobie |
|
| Indy Toma: | Vrijdag, februari 19, 2010 00:42 |
| Dat is inderdaad verwarrend. | |
| switi lobi: | Vrijdag, februari 19, 2010 00:40 |
| Acuut kippenvel en weggepinkte tranen. Mijn mams woont nu precies een jaar in een verpleeghuis.. ze beseft het niet eens. Welterusten, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rick Ritterbeeks | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||