Menselijk Drama
Als hij kon wachten
Had hij ons meegenomen
In zijn verdriet
Huivert ze
Zij en hun drie kinderen
De jongste vond hem
Dood in huis
Ze lagen in scheiding
Zij ondergedoken
Wurgen wilde hij haar
Met een moker slaan
Maar God zij dank
Hij kon niet wachten
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Vrijdag, februari 19, 2010 19:22 |
| intriest gedicht! liefs,dicky |
|
| Big Lady: | Vrijdag, februari 19, 2010 14:40 |
| heftig en diep triest knuffels |
|
| Indy Toma: | Vrijdag, februari 19, 2010 13:33 |
| In triest of geluk bij een ongeluk? Mooi kort en krachtig geschreven. |
|
| windwhisper: | Vrijdag, februari 19, 2010 13:14 |
| diep triest liefs Cobie |
|
| Rani: | Vrijdag, februari 19, 2010 13:00 |
| Akelig is het. We kunnen er niet achter komen wat mensen drijft om niet alleen zichzelf van het leven te benemen maar ook anderen..ik in ieder geval niet..triest is het, helaas zoals dichterbij al zegt is het maar al te vaak waar.. | |
| dichterbij: | Vrijdag, februari 19, 2010 12:16 |
| een gruwelverhaal wat helaas maar al te vaak de waarheid is en steeds vaker wordt. lieve groet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kenneth Rellum |  
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||