verlegen
Mijn blik dwaalt over de vijver
Rozenrode wangen weerspiegeld
in het wateroppervlak
Een ontwijkende stille blik
Geen geluid komt over mijn lippen
Behalve het zachte zuchten
van ingehouden liefde
Zoals een rode roos verwelkt
Tot een klein, klein knopje
Krimpt mijn verlegen hart
Telkens als ik je zie
in woordeloze verlegenheid
Reacties op dit gedicht
| Jannie Hoogendam: | Vrijdag, februari 19, 2010 22:54 |
| dit gedicht vind ik vertederend en echt heel mooi liefs Jannie |
|
| Hieronymus: | Vrijdag, februari 19, 2010 22:00 |
| De mooiste innige liefdes blijven opgesloten in verlegen harten. Mooi geschreven Paul Beste groet Ronny |
|
| Indy Toma: | Vrijdag, februari 19, 2010 21:45 |
| Mooi geschreven maar laat je hart er maaar eens uitknallen. | |
| ela: | Vrijdag, februari 19, 2010 21:41 |
| De verlegenheid draagt de liefde maar toont ze niet. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Willems (Quikkie) |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||