Erkenning
Wat heb ik met dat hout gesmakt en punten aangeslepen
En immer naar de lof gesmacht en hippe vreugdekreten
Het is mezelf echt niet ontgaan laat staan het zelf beschreven
Hoe vreemd en bijna lichteloos mijn pennevruchten leefden
Ik las het wel hoe nu en dan es iemand kwam vertellen
Hoe hij of zij het eigenlijk zag en hoe mijn bron moest wellen
Maar zelf es zeggen dit was mooi ik heb er van genoten
Nee dat kan niet ouwe lul je zit maar wat te kloten
Dus meestal is het schrijven als een hemel zonder lucht
Er wordt wel es gelachen hoor maar meestal veel gezucht
Pas als je er verleden bent dan gonst er wat gebrom
Dan ontluiken er de kenners van hoe goed je het wel kon
En immer naar de lof gesmacht en hippe vreugdekreten
Het is mezelf echt niet ontgaan laat staan het zelf beschreven
Hoe vreemd en bijna lichteloos mijn pennevruchten leefden
Ik las het wel hoe nu en dan es iemand kwam vertellen
Hoe hij of zij het eigenlijk zag en hoe mijn bron moest wellen
Maar zelf es zeggen dit was mooi ik heb er van genoten
Nee dat kan niet ouwe lul je zit maar wat te kloten
Dus meestal is het schrijven als een hemel zonder lucht
Er wordt wel es gelachen hoor maar meestal veel gezucht
Pas als je er verleden bent dan gonst er wat gebrom
Dan ontluiken er de kenners van hoe goed je het wel kon
Reacties op dit gedicht
| Indy Toma: | Zaterdag, februari 20, 2010 21:24 |
| Da''s inderdaad ironisch want wat hier geschreven staat is in mijn ogen knap. Ken verder niets van je... | |
Over dit gedicht
| Auteur: falm | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||