ZE VEGEN
Ze vegen alles van tafel als klein stof
willen niet horen naar de wonden
in een andere ziel
ze praten over alles heen
vergeten de essentie van de zaak
hij had een moeilijke tijd
was eenzamer dan ooit
laten relativeren zou ik moeten
maar wie denkt aan de gevoelens
diep in mij
de kwetsuren die er zijn
ach de tijd is aan egoïsme toe
zal ik me ook op dit pad wagen
en iedereen de lakens uitdelen
zeggen waar het op staat
en niet denken aan anderen
zal ik maar lukraad leven
zonder ooit vragen te stellen waarom
had ik eerder niet moeten rechtsomkeer maken
en me hun lot niet moeten aantrekken
zijn onbegrip is nu het mijne
Edith Oeyen
willen niet horen naar de wonden
in een andere ziel
ze praten over alles heen
vergeten de essentie van de zaak
hij had een moeilijke tijd
was eenzamer dan ooit
laten relativeren zou ik moeten
maar wie denkt aan de gevoelens
diep in mij
de kwetsuren die er zijn
ach de tijd is aan egoïsme toe
zal ik me ook op dit pad wagen
en iedereen de lakens uitdelen
zeggen waar het op staat
en niet denken aan anderen
zal ik maar lukraad leven
zonder ooit vragen te stellen waarom
had ik eerder niet moeten rechtsomkeer maken
en me hun lot niet moeten aantrekken
zijn onbegrip is nu het mijne
Edith Oeyen
Reacties op dit gedicht
| 88: | Zondag, februari 21, 2010 13:03 |
| *ach de tijd is aan egoïsme toe zal ik me ook op dit pad wagen en iedereen de lakens uitdelen zeggen waar het op staat en niet denken aan anderen* je bent half op de goede weg, egoïstisch zijn hoeft niet, zodra je eerst kijkt wat je zelf aankan , kan je inschatten of je een anders narigheid er ook nog bij kan hebben..grenzen stellen dus.. groetje 88 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: edith oeyen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 21 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||