Jouw klappen..

Voorbij flitsende beelden
op mijn geheugen gebrand..
Schrammen en blauwe plekken
door de klappen van jouw hand..

Ze doordreunen in mijn huid
voel een klap tegen mijn hoofd..
De vloer voelt hard en koud
gevoelens verdoofd...

Jouw woorden raken mij
tot in het diepst van mijn hart..
Voel me klein en verdwaald
totaal verward...

Jij bent mijn mama,
Je zou toch moeten houden van je kind..
Ik snap het niet,wat doe ik verkeerd?

Waardoor je mij een rotkind vind?...

Geschreven door

*silliej*

Reacties op dit gedicht

silliej vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Over dit gedicht